คุณตื่นขึ้นมาในเช้าที่สุดแสนจะขี้เกียจ เมื่อวันนี้คุณมีเรียนวรรณกรรมที่มหาวิทยาลัยตอนแปดโมงครึ่ง คุณหยิบโทรศัพท์มือถือเพื่อปิดเสีนงนาฬิกาปลุกที่แผดเสียงตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าและมันนานเกือบนาทีได้แล้ว คุณลุกขึ้นจากเตียงอย่างอืดอาด แทบลากผ้านวมผืนใหญ่ลงไปกองอยู่ข้างเตียง ก่อนจะเดินไปราวตากผ้าข้างๆตู้เสื้อผ้า หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดแจงตัวเองหลังจากอาบน้ำ(อย่างอืดอาด) ออกมาหยิบเสื้อผ้าในตู้ ซึ่งคุณไม่ได้เสียเวลาคิดนานสักเท่าไหร่กางเกงยีนส์ขายาวกับเสื้อนักศึกษาตัวหนึ่งก็ติดมือคุณออกมาแล้ว คุณแต่งตัวเสร็จด้วยเวลาไม่ถึงห้านาที เดินไปที่ประตูหน้าห้องก้มลงหยิบรองเท้าผ้าใบคอนเวิร์สสีเลือดหมูคู่โปรด จากบนชั้นยัดเท้าของคุณลงไป และออกไปเรียนคุณมาถึงห้องเรียนวรรณกรรมด้วยรถอีโคคาร์คันเล็กตอนแปดโมงครึ่งพอดีเป้ะๆ แถมอาจาร์ยคลาสนี้เดินติดตูดคุณมาเลยทีเดียว วิชาวรรณกรรมเช้านี้ผ่านไปอย่างน่าเบื่อหน่าย ก่อนจะตบท้ายด้วยการวิเคราะห์วรรณกรรมฝรั่งเศสอย่างเรื่อง “La Dame aux Camelias” ของ Greta Garbo ให้ได้มากที่สุดส่งในคลาสถัดไป และมันคือพรุ่งนี้เช้า! ให้ตายเถอะ อาจารย์คนนั้น หล่อนต้องบ้าไปแล้วแน่แน่คุณเดินออกจากคลาสด้วยสภาพที่พร้อมทิ้งทั้งตัวบนพื้นเพื่อนอนได้ในขณะนี้ แต่ความคิดนั้นก็คงไม่ดีเท่าไหร่ วันนี้คุณไม่มีเรียนอีกแล้ว คุณคิดว่า คุณอยากกลับบ้านไปนอนสักงีบ ก่อนที่จะลุกขึ้นมา ทำงานมือหงิกมืองอกับการวิเคราะห์เรื่อง หญิงโสเภณีที่เป็นวัณโรค แล้วเจอความรักที่แท้จริง แต่กลับโดนพ่อตาขัดขวางน่ะนะแต่ในขณะที่ขาของคุณหย่อนลงบนบันไดขั้นสุดท้ายนั้น คุณก็เห็น กลุ่มผู้หญิงกลุ่มใหญ่กำลังยืนรุมอะไรบางอย่าง แต่ก็นะ ความง่วงเอาชนะทุกสิ่ง คุณเลือกที่จะช่างหัวมัน แล้วเดินไปที่รถของตัวเองปี๊ปปี๊ป...เสียงสัญญาณปลดล๊อคประตูรถของคุณดังขึ้น ก่อนคุณจะเปิดประตูฝั่งคนขับและแทรกตัวเข้าไปนั่งหลับตาคาอยู่ในรถโดยที่ไม่สตาร์ทเครื่อง เปิดประตู หรือกระจกรถเลยแม้แต่น้อยปึกปึกเสียงเคาะกระจกรถดังขึ้นทำให้คุณต้องลืมตาขึ้นมาดูคนทำ และคุณก็ได้พบกับใบหน้ากลมๆ อย่างกับหมี กำลังทำหน้าตาอ้อนวอนขอร้องคุณ แต่เมื่อสติง่วงงันตื่นตัวเพราะนึกขึ้นได้ว่าคนที่ยืนเคาะกระจกนั่นเป็นหนึ่งในเมมเบอร์วงเกิร์ลกรุ๊ปในดวงใจของคุณอย่าง Red Velvet คุณก็รีบกุลีกุจอกดปลดล๊อค ให้หล่อนเข้านั่งข้างๆคุณจนได้ ไม่ถึงนาทีให้หลัง กลุ่มผู้หญิงที่คุณเห็นก่อนหน้านี้ก็พากันวิ่งกรี๊ดผ่านหลังรถคุณไป“ขอโทษที่รบกวนนะคะ พอดีฉันอยากกลับหอไปพักผ่อนแล้ว เพราะมีตารางงานต่อตอนบ่ายเลยต้องหลบมาแบบนี้น่ะค่ะ”คัง ซึลกิ พูดพร้อมกับก้มหัวขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่จนคุณต้องล๊อคไหล่เธอ และกดมันลงกับเบาะรถ ก่อนจะเอี้ยวตัวดึงสายเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้หล่อน หัวใจของคุณกำลังเต้นแรงจนมันแทบจะหลุดออกมา ตอนที่คุณเอี้ยวตัวไปดึงสายเข็มขัด แล้วได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆจากตัวเธอคุณกลับมานั่งหลังตรงอีกครั้ง และหันไปมองหน้าซึลกิให้เห็นว่าไม่ได้ฝันไป ผลที่คุณได้คือรอยยิ้มหมีๆที่เคยเห็นจากในรายการทีวีที่คุณตามบ่อยๆ ถูกส่งมาให้คุณ“คือว่า... ฉันมีเรื่องอยากให้คุณช่วยหน่อยน่ะค่ะ”คุณตอบตกลงไปอย่างตะกุกตะกักจนยิ้มหมีๆที่คุณชื่นชอบปรากฏให้เห็นอีกครั้งโอย.... คุณแทบจะบ้ากับรอยยิ้มน่าฟัดนั่นเสียแล้ว“ฉันรบกวนคุณไปส่งที่หอได้หรือเปล่าคะ”หลังจากฟังประโยคขอร้องจบ สติของคุณก็หลุดออกไปเลย คุณมองหน้าซึลกินิ่งแทบลืมวิธีหายใจด้วยซ้ำ ในสมองของคุณมีประโยคหนึ่งแล่นซ้ำไปซ้ำมาไปส่งที่หอ ไปส่งที่หอ ไปส่งที่หอ...
โอ้...ให้ตายเถอะคุณกำลังจะเป็นบ้า...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น